งานฉลองชุมชุนแห่งความเชื่อ        ธรรมเนียมการ “ฉลองชุมชนแห่งความเชื่อ” หรือเรียกกันสั้นๆว่า “ฉลองวัด” ของพระศาสนจักร ในประเทศไทยเรา เริ่มมีมานานเท่าไหร่ ก็ยังไม่มีใครทราบแน่ชัด แต่ถ้าจะสัณนิษฐาน ก็คงจะเริ่มเมื่อ บรรดาธรรมทูต ได้เริ่มก่อร่างสร้างกลุ่มคริสตชน และใช้การฉลองชุมชน เป็นการอบรม และการสั่งสอน ความเชื่อ เพราะตามธรรมเนียมดั้งเดิมของคริสตชนเรา จะมอบชุมชนแห่งความเชื่อ ไว้ในความดูแลของ พระเป็นเจ้า แม่พระ นักบุญหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างตามธรรมเนียมปฏิบัติของพระศาสนจักร                   การฉลองนั้น ไม่ได้แค่เป็นเพียงแค่การเตรียมจิตใจคริสตชนเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาส ที่จะเปิด ชุมชนให้เพื่อนบ้าน คนต่างศาสนาเข้ามาร่วมยินดี ด้วยการละเล่นต่างๆ การแสดงและการเลี้ยงอาหาร ซึ่งเป็นเครื่องหมายของความชื่นชมยินดี และการแบ่งปัน                 ผมมองเห็นว่า การฉลองชุมชนแห่งความเชื่อนั้น ต้องได้รับอิทธิพลอย่างมาก จากพระศาสนจักร ตะวันตก บวกผสมการปฏิบัติแบบตะวันออกได้อย่างลงตัว ที่ประเทศอิตาลี หรือหลายประเทศในยุโรป มีการฉลองชุมชน ซึ่งก็มีส่วนคล้ายและไม่คล้ายกับบ้านเรา เพราะเกี่ยวข้องกับพื้นที่และสภาพอากาศ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คนในยุโรปมักออกนอกบ้าน […]

พระศาสนจักรของคนจน           หลังจากพระศาสนจักรคาทอลิก ได้พระสันตะปาปาองค์ใหม่ นามว่า “ฟรังซิส” นับเป็นเวลาอีก ช่วงหนึ่งที่ประวัติศาสตร์ จะต้องจารึก ถึงการเปลี่ยนแปลง แน่นอนว่า เราไม่ทราบว่าจะเกิดการ เปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอีกในอนาคต แต่มีเครื่องหมายบางอย่าง อย่างเป็นนัยสำคัญ ที่กระตุ้นเตือน จิตสำนึกของคริสตชนทุกคนว่า เราในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของพระศาสนจักรคาทอลิกสากล ย่อมนิ่งดูดายเฉยๆ ไม่ได้แน่ หากเห็นหัวหน้า หรือผู้นำของเรา ได้เรียกร้องให้ลูกๆ ของพระศาสนจักร ได้ทำบางสิ่งบางอย่าง และสิ่งหนึ่งที่พระองค์           เน้นก็คือ “ทำให้พระศาสนจักรเป็นของคนยากจน” ซึ่งพระสันตะปาปา ไม่เพียงแต่เรียกร้องด้วยคำพูด แต่พระองค์ได้ทำอะไรหลายๆ อย่าง เพื่อปฏิเสธ สิ่งที่ออกจะเป็นสิ่งที่หรูหราเกินไป ซึ่งถ้าเราอยู่ในฐานะแบบพระสันตะปาปา จะเห็นว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ และคงยากมากๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง เพราะตำแหน่ง ที่เป็นผู้นำสูงสุดทั้งทางโลกและ ทางธรรม บวกกับประวัติศาสตร์อันยาวนานของสถาบัน หรือการฝืนประเพณีที่ดูเหมือนดี แต่มันหรูหรา เกินไปนั้น มันเรียกร้อง ความเข้มแข็งอดทนอย่างมากต่อแรงกดดัน โดยเฉพาะจากบุคคลบางกลุ่ม   […]

มอนเต คาสสิโน (Monte Cassino)       วันนี้เป็นวันเดินทางแสวงบุญอีกวันหนึ่งแต่เป็นวันที่รับประสบการณ์มากอีกวันหนึ่งเช่นกันพวกเราสี่สิบกว่าคนที่มาเข้าหลักสูตร ผู้ให้การอบรมในบ้านเณร ได้เหมารถไปแสวงบุญที่สักการะสถานนักบุญปีโอพระสงฆ์กาปูชินที่ได้รับอัศจรรย์แต่เนื่องจากผมเคยไปแล้วเลยตัดสินใจร่วมเดินทางไปแค่มอนเตคาสสิโนซึ่งเป็นอารามอยู่บนภูเขา(สูง 520 เมตร) ห่างจากโรมไปทางใต้ประมาณ๒ชั่วโมง(130 กิโลเมตร)ที่นี่เป็นอารามเก่าแก่จุดเริ่มต้นของคณะเบเนดิกติน (ค.ศ. 529)     ปากทางเข้าก่อนถึงรั้วอาราม   สมาชิกกลุ่มใหญ่ได้มาแวะประมาณสองชั่วโมงก็เดินทางต่อส่วนผมกับเพื่อนคพ.อาเล็กซานโดรกาบรีเอลชาวอาเจนตินาอยู่ร่วมมิสซาวันอาทิตย์ที่นี่(10.30) กับบรรดาสมาชิกเบเนดิกตินและสัตบุรุษเป็นมิสซาเกรโกเรียนผสมอิตาเลียนได้สัมผัสถึงบรรยากาศที่ศักดิ์สิทธิ์พระแท่นหลักที่ใช้ประกอบพิธียังเป็นแบบเก่าอยู่คือหันหลังให้สัตบุรุษด้านหลังของพระแท่นเป็นที่เก็บพระธาตุนักบุญเบเนดิกต์ (St.Benedict of Nursia)และนักบุญสกอลัสติกาทั้งสองท่านเป็นนักบุญที่ยิ่งใหญ่มากในตอนเริ่มยุคกลางโดยเฉพาะนักบุญเบเนดิกต์ซึ่งเป็นองค์อุปถัมภ์ของยุโรป นักบุญเบเนดิกต์และนักบุญสกอลัสติกา เดิม ก่อนสมัยท่านนักบุญ เป็นอารามของคนต่างศาสนา ที่สร้างขึ้นเพื่อเทพอปอลโล แต่ท่านได้มา ปรับและสร้างใหม่เป็นอาราม ซึ่งท่านได้อยู่ที่นี่คนตลอดชีวิตของท่าน ท่านนักบุญได้วางรากฐานและได้ออก พระธรรมวินัยของพวกฤษี ที่ใช้ทั่วไปในยุคของท่านและต่อมาได้มีอารามเบเนดิกตินทั่วยุโรป                  คณะนี้ได้มีบทบาทตลอดประวัติศาสตร์ของพระศาสนจักร ได้ส่งธรรมทูตไปหลายพื้นที่ทั้งใน และนอกยุโรป  ใน ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง อารามแห่งนี้ ได้ถูกฝ่ายพันธมิตรทิ้งระเบิดจนเสียหาย อย่างหนัก แทบไม่เหลือซาก แต่โชคดีอยู่อย่างหนึ่งว่า ตอนเริ่มสงคราม เมื่อเยอรมันเข้ายึด(1942) เจ้า หน้าทีนาซีระดับสูงที่เป็นคาทอลิก ร่วมกับโปรเตสเตนท์ ได้ขนเอกสารและวัตถุโบราณไปเก็บ ไว้ที่วาติกัน เล่ากันว่า […]

ปีแห่งความเชื่อ กับงานด้านกระแสเรียก             ในปีแห่งความเชื่อ ที่พระสันตะปาปากิตติคุณ เบเนดิกต์ ที่ 16  ได้ ทรงริเริ่มนี้ เป็นหน้าที่รับผิดชอบ หลัก ของสมณสภาเพื่อส่งเสริมการประกาศพระวรสารใหม่ โดยจัดโครงการและกิจกรรมตลอดปี เพื่อส่งเสริมความเชื่อ ทั้งนี้ ในส่วนของแต่ละมิสซังและสังฆมณฑลทั่วโลก ก็มีแตกต่างกันไป แต่สำหรับที่โรม ในฐานะศูนย์กลาง ได้จัดกิจกรรมต่อเนื่องตลอดปี โดยเฉพาะในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ การแสวงบุญที่โรม ได้มีเวบไซด์โดยเฉพาะชื่อ www.operaromanapellegrinaggi.org เพื่อติดตามกิจกรรม ต่างๆ ซึ่งจัดที่กรุงโรม กิจกรรมที่จัดผ่านมาแล้วในปี 2013 มีดังนี้คือ งานเปิดปีความเชื่อ, วันโปรดศีลกำลังเยาวชน(27-28 เมษายน), วันแห่งความเป็นพี่น้องและกิจศรัทธาสาธารณะ(3-5 พฤษภาคม), วันแห่งการเฉลิมฉลองสมณสาน์สข่าวดีแห่งชีวิต(15-16 มิถุนายน), กิจกรรมการแสวงบุญสู่หลุมศพนักบุญ เปโตรของบรรดาสามเณร, โนวิส และผู้เกี่ยวข้องงานด้านกระแสเรียก(4-7กรกฏาคม) ซึ่งผมจะแบ่งปัน เกี่ยวกับงานนี้ครับ ส่วนกิจกรรมที่เหลือคือ วันชุมนุมครูคำสอน (26-29 กันยายน ซึ่งได้ข่าวว่าจะมีตัวแทน จากประเทศไทยเรามาร่วมด้วย) และวันแม่พระ (12-13 ตุลาคม) ก็จะจบกิจกรรมปีแห่งความเชื่อ 2012-2013             สำหรับงานด้านกระแสเรียกนี้ กิจกรรมวันแรก(4/7/13) ตอน บ่าย เริ่มจากบรรดาสามเณร โนวิส ผู้ฝึกหัด และผู้เกี่ยวข้องกับงานด้านกระแสเรียก เดินจาริกแสวงบุญจากปราสาทเทวดา(ซานอังเจโล ซึ่งอยู่ติดแม่น้ำไทเบอร์ ห่างจากวาติกันประมาณหนึ่งกิโลเมตร) ไปยังหลุมฝังศพของนักบุญเปโตร […]

งานแพร่ธรรมกับสิ่งแวดล้อม            “ปัจจุบันมนุษย์กำลังตกอยู่ในอันตรายยุคนี้เป็นยุควิกฤติของระบบมนุษยนิเวศวิทยามันวิกฤติขึ้นเรื่อยๆไม่ใช่เพราะปัญหาเศรษฐกิจแต่เป็นเพราะปัญหาจริยธรรมยุคนี้ถูกขับเคลื่อนด้วยเศรษฐกิจและการเงินแต่กลับขาดจริยธรรม”…นี่เป็นส่วนหนึ่งของบทเทศน์ที่พระสันตะปาปาฟรังซิส ได้ตรัสในวัน สิ่งแวดล้อมโลก  ต่อหน้าผู้มาเข้าเฝ้าเกือบแสนคน ที่จัตุรัสนักบุญเปโตร วาติกัน (5/6/2013)                   “เมื่อต้องกล่าวถึงธรรมชาติพ่อนึกถึงเรื่องราวในหนังสือปฐมกาลพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ มาเป็นผู้ปกป้องและเพาะปลูกทรัพยากรธรรมชาติการปกป้องและเพาะปลูกก็คือการแบ่งปันสิ่งที่มีให้ผู้อื่นพระเจ้าทรงคาดหวังให้เราดูแลโลกเหมือนกับสวนของพระองค์แต่หลายครั้งเราทำลายสวนแห่งนี้มากกว่า จะปกป้องธรรมชาติ”…                 เป็น ความจริงที่เราเห็นกันอยู่ว่า การใช้ทรัพยากรต่างๆ ของมนุษย์ในโลกปัจจุบัน โดยเฉพาะใน ประเทศที่ร่ำรวยกว่า เผาผลาญทรัพยากรธรรมชาติมากกว่าประเทศยากจนหลายเท่านัก และหลายครั้ง ความ ไม่ยุติธรรมในสังคม ความโลภ ความเห็นแก่ตัว สิ่งเหล่านี้แสดงออกมาผ่านทางการทำลายสิ่งแวดล้อม พระสันตะปาปาจึงได้ทรงตรัส ถึงความจริงในเรื่องนี้ว่า “การเพาะปลูกและเอาใจใส่ที่พ่อกล่าวถึงนี้ไม่ได้หมายความแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับสิ่งแวดล้อมแต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับ สิ่งสร้างของพระองค์นั่นคือความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์” …ใช่แล้วครับ  ไม่ใช่แค่ เพื่อสิ่งแวดล้อม เท่านั้น แต่ประเด็นใหม่อยู่ที่ “มนุษย์”เอง ก็เป็นสิ่งแวดล้อมของกันและกัน                 สิ่งหนึ่งที่บรรดาธรรมทูตได้ทำในประเทศมิสซังต่างๆคือการให้การศึกษา การให้โอกาส แก่คนยากจน การพยายามให้ความเชื่อนำการกระทำทุกอย่างเพื่อมุ่งสู่พระเจ้าแต่ในยุคของเรา ต้องมองในแนวราบมากขึ้น คือ ไม่ใช่แค่เพียงการคืนความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า  แต่เป็นการผลักดันให้มนุษย์มองกลับไปเห็นความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน และที่สุดระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมด้วย                 ถ้าจะถามว่า “งานธรรมทูต” อยู่แค่การประกาศพระวรสารกับคนต่างศาสนาแค่นี้ใช่หรือไม่? คำ ตอบ […]

การเดินทางจาริกแสวงบุญช่วงสุดท้าย           สวัสดีครับผู้อ่านที่รักทุกท่าน ย้อนกลับไปเดือนมิถุนายน เดือนนี้เมื่อสามปีที่แล้ว(2010) ผมกำลัง เตรียมข้าวของ เอกสารเดินทางและร่ำลาผู้คนที่เคยรู้จัก ทั้งในกัมพูชาและไทย เพื่อมาศึกษาที่กรุงโรม ตามพันธกิจที่ผู้ใหญ่มอบหมายให้ โดยได้รับทุนการศึกษาจากกระทรวงเพื่อการประกาศพระวรสาร สู่ปวงชน ในนามของนักศึกษาจากประเทศกัมพูชา… แต่เดือนนี้ผมกำลังเก็บกระเป๋าอีกครั้งหนึ่ง เพื่อย้าย ออกจากหอพักนักบุญเปาโล(San Paolo Collegio) มันครบสามปีพอดีในเดือนนี้ นับมาอยู่ที่นี่..กรุงโรม… นับว่าเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก ซึ่งมากน้อยก็แล้วแต่บุคคล กับการต้องเปลี่ยนแปลงและปรับตัว ทุกอย่าง สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้แต่แรกว่า บรรดาธรรมทูตจากยุโรปไปทำงานที่เอเชียบ้านเรา พวกเขาก็ มีความลำบากไม่น้อยเหมือนกัน กว่าจะฝันฝ่าด่านแรกไปได้คือ การปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมใหม่ๆ ซึ่งบางคนก็ทำได้สำเร็จ และก็เพาะหว่างความเชื่อเหล่านั้นในแผ่นดินเอเชีย ของถวายในวันมิสซาส่งนักศึกษาที่จะจบจากโรม           ตอนนี้ผมและนักศึกษาไทยจำนวนหนึ่ง ที่อยู่ในโรม กำลังเตรียมตัวกลับไปสู่พื้นที่งานแพร่ธรรม กลับสู่พระศาสนจักรท้องถิ่นอีกครั้ง ปีนี้ก็จะ มีถึงแปดท่าน คือ คพ.อดิศักดิ์(ดุ๋ย-กทม.), คพ.พิริยะ(ต๋อย-ท่าแร่ฯ), คพ.วุฒิไกร(ปริ้น-กทม.), คพ.เอกภพ(แบงค์-จันทบุรี), คพ.วีรศักดิ์(วี-เชียงใหม่), คพ.กิสดา (จิมมี่-คามิลเลียน), คพ.วรวุฒิ(กบ-กาปูชิน) และ ผม และฆราวาสอีกหนึ่งท่านคือ คุณพักตร์นภางค์ (ทราย-มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ) […]

ธรรมล้ำลึกปัสกา กับชีวิตธรรมทูต           หลังจากปัสกาผ่านไป บรรดาคาทอลิกได้ผ่านช่วงเหตุการณ์สำคัญอีกช่วงหนึ่ง ในชีวิตฝ่ายจิต ที่มีพิธีกรรมเป็นสื่อเพื่อ ให้เข้าใจสิ่งต่างๆ ที่พระเป็นเจ้าได้ทรงกระทำกับประวัติศาสตร์มนุษย์ โดย พระองค์มีจุดหมายอย่างเดียว คือเพื่อไถ่มนุษย์ให้พ้นจากบาป ความลุ่มหลง เหมือนที่บางคนเคยบอกว่า “ความผิดพลาดเป็นของมนุษย์ แต่การอภัยเป็นของพระเป็นเจ้า” อย่าง ไรก็ตาม ศักยภาพของมนุษย์เราแต่ละคนมีไม่เท่ากัน บางคนเข้าใจดีแผนการณ์ของ พระเป็นเจ้าได้ดี รู้จักแก้ไข ปรับปรุงตัว จนกระทั่งมีคุณธรรมที่โดดเด่น จนได้รับการยกย่องให้เป็นนัก บุญ เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ บางคนก็ยินดีรับฟัง แต่ปฏิบัติอีกอย่าง บางคนก็ต่อต้าน ไม่อยากรับรู้รับฟัง เข้าข่าย เรื่องอุปมา ที่พระเยซูเจ้าเคยสอนเราเรื่อง “ผู้หว่าน” ซึ่งคำสั่งสอนของพระจะเกิดผลหรือไม่ ก็ขึ้นกับดิน นั่นคือ ความเป็นธรรมชาติและเอกลักษณ์ของมนุษย์แต่ละคน ใน งานประกาศพระวรสาร คนที่ทำงานธรรมทูตเอง ก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีใจจะอุทิศตนเพื่อทำงานประกาศพระวรสารหรือข่าวดี พร้อมทำงานให้กับพระเยซูเจ้า และ พระศาสนจักร ทั้งนี้ เพื่อให้พระอาณาจักรแห่งความรักและสันติของพระเป็นเจ้า มาสัมผัสมนุษย์ในโลกนี้ บ้าง ดังที่คาทอลิกสวดภาวนาเสมอว่า “ขอให้พระอาณาจักรจงมาถึง”… บาง […]

พระสันตะปาปาองค์ใหม่กับงานธรรมทูต        สวัสดีครับผู้อ่านที่รัก ถ้าเราพิจารณา “พระศาสนจักรคาทอลิก” จะเห็นว่ามีลักษณะโดดเด่นเฉพาะ หลายอย่าง เช่น เป็นองค์กรนิติบุคคลที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นกลุ่มที่มีความหลายหลากของสมาชิกมาก ที่สุดของโลก ประชากรคาทอลิกซึ่งเป็นสมาชิกของพระศาสนจักร ไม่ถูกจำกัดด้วยความเป็นประเทศหรือ พรมแดน ไม่ถูกจำกัดว่าเป็นเชื้อชาติใดเชื้อชาติหนึ่งเฉพาะ ที่สำคัญ มีขบวนการคัดเลือกผู้สืบทอด ผู้นำที่เก่าแก่ และเป็นแบบเฉพาะ ที่ไม่เหมือนใคร    โดยเฉพาะการเลือกตั้งผู้นำพระศาสนจักรคาทอลิก ไม่ถูกจำกัดด้วยการสืบทอดอำนาจแบบเชื้อ พระวงศ์ ไม่ถูกแบ่งและแข่งขันแบบพรรคการเมืองในระบอบประชาธิปไตย ไม่มีผู้เผด็จการเด็ดขาดอย่าง การปกครองในระบอบสังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์ แต่เป็นองค์กรที่มีรูปแบบและวิธีการที่ผ่านช่วงเวลาใน ประวัติศาสตร์มายาวถึงสองพันปี มีการปรับรูปแบบการปกครองทางโลก ให้เหมาะสมกับเป้าหมาย ของตนเอง(เพื่อความรอดของวิญญาณ) โดยใช้รูปแบบวิธีการที่เหมาะสมกับสภาพเวลาและสังคมในเวลานั้นๆ       เมื่อพระศาสนจักรมีการเลือกตั้งผู้นำสูงสุดคือ พระสันตะปาปา จากคณะพระคาร์ดินัล กว่าจะเป็น รูปแบบนี้ได้ พระศาสนจักรเรียนรู้การเลือกผู้นำในรูปแบบต่างๆจากสังคมทางโลก แต่เนื่องจาก ผู้นำของ พระศาสนจักร เป็นผู้นำที่ถูกมอบมาจากพระเยซูเจ้า จึงไม่อาจเลือกรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง แบบประเทศต่างๆ และรูปแบบปัจจุบันนี้ นับว่าเหมาะสมที่สุดกับธรรมชาติของพระศาสนจักร แน่นอนว่า ในความเป็นมนุษย์ พระศาสนจักรเองก็ยังมีความคิดอ่านแบบมนุษย์ […]

การประชุมคณะธรรมทูตไทย ประจำปี 2013         สวัสดีครับ พี่น้องที่รักทุกท่าน ฉบับนี้ขอรายงานเกี่ยวกับ ความก้าวหน้าของ คณะธรรมทูตไทย ซึ่งเป็นของพระศาสนจักรไทยเราทุกคน ก่อนสิ่งอื่นใด ต้องขอขอบ พระคุณบรรดาพระสังฆราช โดยเฉพาะพระคุณเจ้าชูศักดิ์ สิริสุทธิ์ ซึ่งดูแลกิจการงานธรรมทูต ที่สนับสนุนให้มีการรณรงค์เงินทาน วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2013 ที่ผ่านมา ทำให้ผมคิดถึง ในยุคสมัยพระสันตะปาปาเกรโกรีที่ 15 ที่ตั้งสมณกระทรวงประกาศพระวรสารฯ(1622) เพราะความพยายามลดการพึ่งพาการประกาศพระวรสารในดินแดนใหม่ ผ่านทางประเทศ โปรตุเกสและสเปน นับว่าเป็นเหมือนกับการตัดท่อน้ำเลี้ยงสำหรับงานธรรมทูตเลยทีเดียว มีความพยายามรณรงค์ตั้งกองทุนในระยะแรก แต่ความสำเร็จจากความร่วมมือ กลับเกิดผล ในอีกสองร้อยปีต่อมา เมื่อมีสมณองค์กรสนับสนุนงานแพร่ธรรม(Pontifical Mission Society-1822) ที่เกิดขึ้นจากประเทศฝรั่งเศส       การแพร่ธรรมในประเทศไทย ได้รับการสนับสนุนจากประเทศคริสตังในยุโรปในระยะ แรก แต่เมื่อถึงเมื่อเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราก็ควรจะช่วยเหลือตัวเอง ซึ่งการรณรงค์เมื่อเดือนที่ ผ่านมา ก็แสดงถึงความเป็นผู้ใหญ่ และการเติบโตของพระศาสนจักรไทย ผ่านทางน้ำใจที่ออก มาจากความเชื่อของพี่น้องสัตบุรุษ และองค์กรคาทอลิกต่างๆทั่วประเทศ […]

ความเชื่อ ที่เป็นชีวิต ของ น.เลโอปอลโด (แห่งปาดัว)        สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน เร่ิมต้นปี ก็เป็นเวลาที่ดี ที่เราจะเร่ิมต้นรื้อฟ้ืนถึงความเชื่อ เของเรากันอีกครั้งนะครับ ซึ่งทุกๆกิจกรรมของเรา สามารถโยงเข้ามา เกี่ยวข้องกับความเชื่อ ได้ทั้งส้ิน ผ่านทางการดำเนินชีวิตตามกระแสเรียกเราแต่ละคน         กิจกรรมคริสต์มาสที่ผ่านมา ตามด้วยปีใหม่ หลายๆ คน คงเร่ิมตั้งใจกับสิ่งใหม่ๆดีๆ แม้จะอยู่บนความอ่อนแอแบบเดิมๆ แต่อาศัยความเชื่อ ทำให้เราหลายคนมีมุมมองใหม่กับ สิ่งเดิมๆ ที่ทำ ด้วยความไว้ในในพระเมตตาของพระเป็นเจ้าเสมอ        ผมเองก็รู้สึกอย่างนั้น เมื่อช่วงคริสต์มาสที่ผ่านมา คริสต์มาสที่เมืองไทยหรือที่กัมพูชา เป็นช่วงที่ผู้อภิบาลทั้งหลาย หาเวลาสงบจิตใจยากเต็มที่ เพราะมีกิจกรรมต่างๆ มากมาย ทั้งนอก ทั้งในวัด โดยเฉพาะคนที่เตรียมกิจกรรม ทั้งพิธีกรรมและกิจกรรมภายนอก แต่ประสบการณ์คริสต์มาสที่นี่ ที่วัดแห่งหนึ่งทางเหนือของเมืองปาดัว อิตาลี ซึ่งก็อาจจะ เป็นเหมือนกันเกือบทั่วไป คือ ไม่มีกิจกรรมรื่นเริงภายนอก […]